Wapenstilstand

Wapenstilstand…
Gisteren was het normaal een “hoogdag” voor Brustem. Eén van die topdagen dat het volk van Brustem naar buiten komt en samen viert.
Dit jaar was er stilte. Ook op andere plaatsen.
In alle stilte werden er bloemen gelegd door de Burgemeester en enkele Schepenen. Geen stoet en fanfare. Geen kinderen die gaan zingen, geen volk rond het plein en in het oud gemeentehuis. Geen hapjes en gouden Carolus. Geen chips en frisdrank voor de kinderen. Gewoonweg stilte.
Toch waren we de soldaten niet vergeten die voor onze vrijheid gevochten hebben. Ze hebben ons geluk gegeven om in vrijheid en in vrede te kunnen leven. Ze hebben samen offers voor ons gebracht.
Dit jaar is er ook stilstand, een “noodzakelijke” stilstand. Een stilstand dat een opoffering van ons vraagt. Net bijna zoals bij de soldaten die hard gestreden hebben. Offers van zoveel mogelijk thuis blijven, offers van zaak te moeten sluiten, offers van evenementen te moeten uitstellen, offers van afstand houden en niet knuffelen of handen geven, offers van heel veel handen wassen en ontsmetten. Offers van mensen die helaas overlijden of ziek worden. Offers door mensen die steeds klaarstaan in deze moeilijke tijd.
Het zijn ook offers die ons innerlijk doen lijden, het meer alleen zijn, geen plannen kunnen uitvoeren, zich beperkt voelen… Het is ook een lijden en strijd tegen dat beestje dat ons al sinds het voorjaar in de ban houdt.
Lieve mensen, laten we samen blijven vechten, net zoals bij die soldaten van toen. En ja,…soms is dat afzien! Samen blijven vechten dat de moeite loont naar terug geluk om in vrede en vrijheid te kunnen leven.
Liefs, Nadine Vingerhoed