Interview Juanita: verpleegkundige Sint-Trudo Ziekenhuis

De helden van de coronacrisis

De coronacrisis is voor iedereen een moeilijke periode. Maar in tijden van crisis staan helden op! Zij blijven in deze moeilijke omstandigheden werken, voor ons allemaal: de bakkers, slagers, traiteurs, apothekers, postbodes, het winkelpersoneel, de mensen die de bedrijven laten draaien, de brandweer, politie, stadsambtenaren, de vele vrijwilligers, …
Maar de verplegers, dokters en alle hulpverleners staan in de frontlinie in de strijd tegen Corona. Eén hiervan is Juanita Vandenhove. Zij werkt in het Sint-Trudo Ziekenhuis. Wij stelden haar een aantal vragen.

Juanita, vertel eens iets meer over jezelf.
Ik ben Juanita Vandenhove, mama van Matz en partner van Gerrit Stippelmans. Sinds augustus 2013 werk ik in het Sint-Trudo Ziekenhuis op de afdeling Intensieve Zorgen. In 2016 behaalde ik mijn bijzondere beroepstitel spoed en intensieve zorgen.

Wat trok je aan om in de zorg te gaan werken?
Ik ben een zeer sociaal persoon en heb nood aan menselijk contact. Zorgen voor mensen is hetgeen ik het liefste doe. Elke dag zorg ik met hart en ziel voor de zieke patiënten.

Hoe is voor het ogenblik de situatie bij jullie op de dienst? Moeten jullie bijvoorbeeld meer uren werken?
De situatie op intensieve zorgen is op dit moment zeer schrijnend. Helse overalls, maskers, face shields, skibrillen, … zijn momenteel niet weg te denken. De sfeer is dan ook zeer bedrukt. Wat niet wegneemt dat we er dagelijks het beste van proberen te maken. We staan als één team in de frontlinie met de voortdurende angst dat dit virus ons klein krijgt. Artsen en verpleegkundigen werken dagelijks om de patiënten in zo een optimaal mogelijke conditie te krijgen. Al weten we niet wat de toekomst ons brengt. Collega’s uit heel het ziekenhuis ondersteunen ons. Ook de andere quarantaine afdelingen en de spoedgevallendienst hebben het zwaar. Gelukkig heeft iedereen veel respect voor ons, ook de mensen van buitenaf. We zijn zeer flexibel wat onze werkuren betreft. Dit is nog maar het begin. We moeten er rekening mee houden dat er in de komende weken nog veel soldaten in de frontlinie kunnen sneuvelen.

Welke indruk heeft het virus op jou gemaakt?
Eerst dachten we dat het nog meeviel, maar nu zien we dagelijks patiënten vechten voor hun leven. Zwaar ziek en ontredderd kijken ze ons aan. Ze weten met zichzelf geen blijf. We staan machteloos. De verhouding vraag/ aanbod dreigt zwaar in het gedrang te komen.

Sta je stil met het risico dat je loopt?
We beseffen heel goed dat de kans op besmetting reëel is. Je mag je nog zo goed beschermen, 100% safe ben je nooit.

Wat doe je om jezelf te beschermen?
We hebben een heel artisanaal aan beschermingsmaatregelen tot onze beschikking. Elke dag werken we met een witte overall, vogelbekmasker, 2 paar handschoenen, face shields, extra short bij het betreden van de kamer en skibril/ spatbril. Hopelijk kunnen we ons in deze kritieke periode voldoende blijven beschermen zodat er zo min mogelijk personeel uitvalt door ziekte.

Hoe gaat je gezin hiermee om?
Ikzelf ben mama van Matz (3 jaar). Hij snapt nog niet goed wat er gebeurt in de maatschappij. Voor hem is het gewoon vakantie. Hij weet wel af van beestjes, maar voor hem zijn vliegen op dit moment ook al een bedreiging. We proberen elke dag als gezin nog wat te wandelen in de vrije natuur. Als je heel de dag opgesloten zit in een quarantaine afdeling heb je hier nood aan.

Mijn partner is zeer zorgzaam. Hij panikeert niet en blijft rustig. Hij heeft immens respect en toont dit in alledaagse kleine dingen.

Welke boodschap heb je nog voor de mensen?
Zorg voor elkaar en je naasten die het moeilijk hebben in deze akelige periode. Hou je aan de opgelegde maatregelen, deze hebben een reden. Stel je solidair op en denk na vooraleer je iets doet. Je redt hiermee mensenlevens. En denk even aan ons verpleegkundigen en artsen die in de frontlinie staan om jouw familieleden op te lappen. Blijf thuis! Zo draagt iedereen op zijn manier zijn steentje bij!

Bedankt Juanita. Wij wensen jou en al je collega’s nog heel veel moed.